Haantje de voorste

vandaag – al zeulend met m’n golfkarretje -

drong opeens iets tot me door:

zoals wel vaker in mijn leven(s)

liep m'n gezelschap achter me

en ik ervoor.

dit terwijl 'n ijzeren wet mij leert:

het is om ’t even wanneer je de streep bereikt

het in liefde samengaan is immers ’t enige

dat je ziel en leven echt verrijkt.

waarschijnlijk is tijdens mijn levenslopen

dit fenomeen er in geslopen.

blikkend in de vergane tijd

wil ik ’t volgende nog even kwijt: 

voor in, voor aan en ook voor op

 in alle levens moest en zou ik altijd aan top en kop,

de beste zijn en ’t slimste wezen.

dan had je van de angst 'n Niemand te zijn

’t minst te vrezen.

Oegstgeest, 30 april 2008